اثرات سمیت حشره کش های آبامکتین، اسپینوسد و کلرپیریفوس روی سنک شکارگرOrius albidipennis Reuter در شرایط آزمایشگاهی و گلخانه ای

نوع مقاله : علمی پژوهشی-فارسی

نویسندگان

1 دانشگاه شهید چمران اهواز

2 دانشکده کشاورزی، دانشگاه مراغه

چکیده

سنOrius albidipennis Reuter  شکارگر مهم آفات اقتصادی در گلخانه ها می باشد. این مطالعات به منظور مقایسه میزان کشندگی سه حشره کش آبامکتین، اسپینوسد و کلرپیریفوس در شرایط آزمایشگاهی (پتری دیش) و گلخانه ای (قفس برگی) صورت گرفت. مقادیر LC50 و LC90 برای هر دو جنس نر و ماده تعیین گردید. مقایسات به وسیله ی نسبت مقادیر LC50 و حدود اطمینان 95%  انجام شد. در هر دو شرایط آزمایشگاهی و گلخانه ای، میزان سمیت حشره کش های به کار برده شده در نرها بیشتر از ماده ها بود. میان سمیت سه حشره کش، اختلاف معنی داری وجود داشت. کلرپیریفوس دارای بیشترین میزان کشندگی در شرایط آزمایشگاه ( ppm06/0 LC50= برای نر وppm  05/0 LC50= برای ماده) و گلخانه (ppm 08/0 LC50= برای نر و ppm 11/0 LC50= برای ماده) و اسپینوسد دارای کمترین میزان سمیت در شرایط آزمایشگاهی (ppm 83LC50= برای نر و  ppm 3/99 LC50= برای ماده) و گلخانه ای (ppm 7/188 LC50= برای نر وppm 7/214 LC50= برای ماده) بود. مقایسه ی نتایج بررسی های گلخانه ای و آزمایشگاهی نشان داد که میزان سمیت هر سه حشره کش در زیست سنجی گلخانه ای پایین تر از زیست سنجی آزمایشگاهی بود ولی این تفاوت برای اسپینوسد بسیار قابل توجه بود. بنابراین می توان نتیجه گرفت که در ارزیابی اثرات آفت کش ها روی بندپایان مفید،  باید از چندین روش آزمایشی استفاده شود.

عنوان مقاله [English]

Toxicity Effects of Abamectin, Spinosad and Chlorpyrifos on Predatory Bug Orius albidipennis Reuter in Laboratory and Greenhouse Conditions

نویسندگان [English]

  • Fatemeh Yarahmadi 1
  • Mohamad Saeid Mosadegh 1
  • Moosa Saber 2
1
2
چکیده [English]

Orius albidipennis Reuter is an important predator of economic pests in greenhouse. In this studu, investigations were performed on toxicity values of abamectin, spinosad and chlorpyrifos in laboratory (Petri dish) and greenhouse (clip cage) conditions. LC50 and LC90 values were determined to both sexes, male and female, by using SAS software, and comparisons were made according to ratio of LC50 values and 95% confidence limits. For males, toxicity of the insecticides was more than females in laboratory and greenhouse conditions. Toxicity rates were significantly different between the insecticides. Chlorpyrifos had the most toxicity in laboratory (LC50=0.06 ppm for males and LC50= 0.05 ppm for females) and greenhouse conditions (LC50=83 ppm for males and LC50= 99.3 ppm for females) and spinosad had the least one. Laboratory and greenhouse trials showed that toxicities of these insecticides were lower in greenhouse bioassay than in laboratory bioassay but this difference was notable for spinosad. It is concluded that multiple testing methods should be used in evaluating the effects of pesticides on beneficial arthropods.