بررسی اثرات کشنده و زیرکشنده‏ حشره ‏کش ‏های تیودیکارب و هگزافلومورون بر زنبور پارازیتویید تخم، Trichogramma brassicae Bezde. در شرایط آزمایشگاهی

نوع مقاله : علمی پژوهشی-فارسی

نویسندگان

1 دانشیار حشره ‏شناسی کشاورزی، گروه گیاه‏پزشکی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، ایران

2 دانشجوی سابق کارشناسی ارشد حشره‏ شناسی کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، ایران

3 دانشجوی سابق کارشناسی مهندسی کشاورزی- گیاه‏پزشکی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، ایران

4 استادیار گروه ریاضی، دانشگاه گلستان، گرگان، ایران.

چکیده

در این پژوهش اثرات کشنده و زیرکشنده‏ فرمولاسیون‏ های تجاری دو حشره‏ کش تیودیکارب و هگزافلومورون بر زنبورTrichogramma brassicae Bezde بررسی شد.‏ هر دو حشره‏ کش موجب بروز تلفات معنی‏ دار و کاهش طول عمر و قدرت پارازیتیسم زنبور شدند، اما شدت تاثیر تیودیکارب از هگزافلومورون بیش‏تر بود. غلظت‏های مختلف تیودیکارب در هر دو روش خوراکی و تماسی موجب بروز صد درصد تلفات در جمعیت زنبورهای نر و ماده شدند و فرو بردن تخم‏ های پارازیته شده‏ میزبان درون غلظت توصیه‏ شده‏ این حشره ‏کش موجب مرگ و میر 3/87 درصد پیش‏ شفیره‏ های زنبور گردید. در مقابل، غلظت توصیه شده‏ هگزافلومورون در روش‏های خوراکی و تماسی به ترتیب موجب بروز 1/38 و 3/24 درصد تلفات در جمعیت زنبورهای ماده شد و فرو بردن تخم‏ های پارازیته‏ شده‏ میزبان درون غلظت توصیه‏ شده‏ این حشره ‏کش موجب 9/62 درصد تلفات در پیش ‏شفیره‏ ها گردید. فرو بردن تخم‏ های سالم میزبان درون غلظت‏های توصیه‏ شده‏ تیودیکارب و هگزافلومورون درصد پارازیتیسم آن‏ها را به ترتیب 8/55 و 6/43 درصد کاهش داد. بر اساس استانداردهای سازمان بین‏المللی کنترل بیولوژیک، حشره‏کش تیودیکارب در هر دو روش خوراکی و تماسی در گروه حشره‏ کش‏ های مضر و هگزافلومورون در گروه حشره‏ کش‏ های کم‏ ضرر طبقه‏ بندی گردید. بنابراین، هگزافلومورون به دلیل اثرات منفی کم‏تر روی زنبور T. brassicae، برای استفاده در برنامه‏ های کنترل تلفیقی آفات بالپولکدار به‏ ویژه کرم غوزه‏ پنبه در شمال ایران مناسب‏تر از تیودیکارب می‏ باشد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Lethal and sublethal effects of thiodicarb and hexaflumuron on egg parasitoid, Trichogramma brassicae Bezdenko under laboratory conditions

نویسندگان [English]

  • Ali Afshari 1
  • Elham Hamzepour Chenari 2
  • Ali Iraji 3
  • Mohsen Asghari Larimi 4
1 Associate Professor, Department of Plant Protection, Gorgan University of Agricultural Sciences and Natural Resources, Gorgan, Iran
2 Former M.Sc. student of Agricultural Entomology, Department of Plant Protection, Gorgan University of Agricultural Sciences and Natural Resources, Gorgan, Iran.
3 Former B.Sc. student of Plant Protection, Department of Plant Protection, Gorgan University of Agricultural Sciences and Natural Resources, Gorgan, Iran.
4 Assistant Professor of Mathematics, Department of Mathematics, Golestan University, Gorgan, Iran.
چکیده [English]

Background and Objectives
Conservation of the natural enemies is an important approach to develop a biological control program. Knowledge of the side-effects of insecticides on parasitoids and using reduced-risk chemicals is a principal tool for integrating biological and chemical methods to pest management in agricultural ecosystems. Because of the important role of Trichogramma brassicae in lepidopteran pests control in agricultural ecosystems of Iran, this study was carried out to investigate lethal and sublethal effects of three concentrations of two insecticides, thiodicarb and hexaflumuron on this parasitoid under laboratory conditions.
Materials and Methods
Thiodicarb was prepared at three concentrations of 250, 500 and 1000 ppm and hexaflumuron was prepared at concentrations of 250, 500 and 750 ppm, and their effects were assessed through three exposure methods, including contaminating adult’s food (honey solution 10%) with insecticides, adult’s residual contact, and dipping parasitized (in prepupa stage of parasitoid) and unparasitized host eggs into insecticide solutions. Lethal effects on adult and immature stages of parasitoid and some sublethal effects such as male and female longevity and mean of daily oviposition were assessed for each insecticide/concentration.
Results
Thiodicarb at all three concentrations and in both oral and contact exposure method caused 100% mortality in both male and female adults. Dipping parasitized host eggs in 1000 ppm concentration of thiodicarb caused 87.3% mortality in wasp prepupa population. In contrast, 750 ppm hexaflumuron in oral and contact exposure methods caused 30.2 and 30.54% mortality in adult female population, respectively and 60.55% mortality in wasp prepupa. Dipping unparasitized host eggs in highest concentration of thiodicarb and hexaflumuron resulted in 55.8 and 43.6% reductions in parasitism rate, respectively. Dipping unparasitized host eggs into both insecticide solutions reduced their parasitism significantly. Hexaflumuron in both oral and contact bioassay tests reduced significantly male and female longevity and mean of oviposition, but there was no significant difference among three concentrations of this insecticide.
Discussion
According to the "total effect" and IOBC categories of toxicity, thiodicarb was found to be a "harmful" insecticide in both oral and contact exposure methods. Therefore, its application is not recommended in fields. Lethal effect of hexaflumuron was significantly lower than thiodicarb, categorized as a "slightly harmful" and "moderately harmful" insecticide in oral and contact exposure methods, respectively. However, because of high total effect of hexaflumuron on T. brassicae, using other less-toxic insecticides is recommended in IMP programs of lepidopteran pests, especially cotton boll worm.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Side-effects
  • Insecticide
  • Biological control