بررسی آزمایشگاهی اثرات ویروسMbNPV و سم ایندوکساکارب روی لاروهای پروانه برگخوار چغندر قند، Spodoptera exigua (Lep.: Noctuidae)

نوع مقاله : علمی پژوهشی-فارسی

چکیده

پروانه برگخوار چغندرقند، Spodoptera exigua Hübner. یکی از مهم­ترین آفات پلی­فاژ چغندرقند در ایران و بسیاری از کشورهای دنیاست که کشاورزان هر ساله برای کنترل آن اقدام به چندین نوبت سم پاشی می کنند. ویروس های خانواده Baculoviridae از جمله عوامل بیولوژیک موثری هستند که می توانند به همراه عوامل دیگر در برنامه های مدیریت تلفیقی این آفت مورد استفاده قرار گیرند. به این منظور، آزمایش هایی با استفاده از ویروس MbNPV و حشره کش ایندوکساکارب روی لاروهای این آفت انجام شد. برای آزمایش ویروس براساس آزمایش های مقدماتی از دز 185 پلی هدر بر میلی متر مربع سطح ماده غذایی و در مورد ایندوکساکارب از دز 75/3میکروگرم ماده موثره بر میلی مترمربع سطح ماده غذایی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده های مربوط به مرگ و میر لاروها نشان داد که بین تمام سنین مختلف لاروی کرم برگخوار چغندر قند از نظر حساسیت به ویروس مورد نظر اختلاف معنی داری وجود دارد به طوری که با افزایش سن لاروی میزان حساسیت به ویروس کاهش می یابد. در مورد ایندوکساکارب با وجود کاهش حساسیت با افزایش سن لاروی، اختلاف معنی داری بین حساسیت دو سن لاروی متوالی وجود نداشت. براساس نتایج بدست آمده، در صورت کاربرد ویروسMbNPV در سنین پایین لاروی، این عامل بیولوژیک می تواند به عنوان یکی از موارد جایگزین سم ایندوکساکارب همراه با عوامل دیگر در مدیریت تلفیقی پروانه برگخوار چغندرقند مورد استفاده قرار بگیرد.

عنوان مقاله [English]

A laboratory Investigation on the Effect of MbNPV and Indoxacarb Against the Beet Armyworm, Spodoptera Exigua (Lep., Noctuidae) larvae

چکیده [English]

Beet armyworm, Spodoptera exigua Hübner, (Lep., Noctuidae), is one of the most important polyphagous pests of sugar beet in Iran and many other countries. In most cases, this pest needs to be controlled for a few times in a crop season. Baculoviruses are effective biological control agents which could be integrated to control program of this pest with other Integrated Pest Management (IPM) elements. Considering this target, we did some experiments using MbNPV and indoxacarb against the different larval stages of S. exigua. On the basis of preliminary tests, the applied doses were 185 PIB/mm2 and 3.75 µg/mm2 leaf area for virus and indoxacarb, respectively. It was found that there were significant differences among different larval instars for susceptibility to virus such that susceptibility decreased as larval instar increased. There was no significant difference between two successive instar larvae for susceptibility to indoxacarb although, overally, susceptibility decreased as larval instar increased. According to the results, if treatment of virus is used on early instars of S. exigua, this may lead to substantial mortality of this pest.